Atrakcje turystyczne

LASY
Łagów otaczają wspaniałe lasy bukowe stanowiące obecnie rezerwat "Buczyna Łagowska", chroniący najcenniejsze fragmenty lasów bukowych, został częściowo utworzony w 1968r. obejmuje drzewostany bukowe w wieku 80-120 lat. Porastają one wzgórza morenowe o urozmaiconej rzeźbie.

więcej informacji

ZABYTKI
Zamek
Najstarszy wiarygodny dokument dotyczący Łagowa, pochodzący z 1299 roku mówi o ca­strum (zamku), który margrabiowie brandenburscy Otton, Konrad i Henryk nadali w len­no rycerzowi Albertowi von Klepzig i jego krewnym. Panowanie joannitów w Łagowie rozpoczęło się 9 grudnia 1347 roku, od przekazania im w zastaw przez margrabiego bran­denburskiego Ludwika Wittelsbacha hus Lagow (domu Łagów) wraz z przyległościami. W 1350 roku margrabiowie Ludwik Starszy i Ludwik Rzymski przekazali joannitom ?hus Lagow wraz z otwartym miasteczkiem leżącym na wzgórzu przed Łagowem i 22 wsiami?. W ten sposób Łagów stał się siedzibą komandorii, obejmującej po templariusz owskie dobra Wielkiej wsi i Sulęcina. Wtedy też Herman von Werberg, komandor i preceptor Bali­watu Brandenburskiego, który w latach 1350-1426 miał tu swą siedzibę, wzniósł obecnie istniejący zamek, lokalizując go na sztucznym wzniesieniu w przesmyku pomiędzy jeziorem Trześniowskim i Łagowskim. Murowane, jednotraktowe, dwukondygnacyjne skrzydło wzniesiono od strony zachodniej czworokątnego dziedzińca opasanego z trzech pozo­stałych stron murami kurtynowymi. Charakterystyczna dla tego typu warowni, czworo­boczna u podstawy, cylindryczna w partii górnej wieża znalazła się w południowo wschodnim narożniku. Wzgórze zamkowe opasano murem obronnym z półokrągłymi, małymi bastejami. Na początku XVI wieku podwyższono wieżę i dobudowano od wschodu basztę bramą, która jest obecnie częścią szyi wejściowej. W 2. poł. XVI wieku wzniesiono ana­logiczne, dwukondygnacyjne, jednotraktowe skrzydło północne, o trzech salach na parterze i na piętrze. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej, podczas której zamek zajmowały wojska szwedzkie i oblegały brandenburskie, warownię odbudowano nadając jej cechy stylu barokowego. Pierwszym etapem, zrealizowanym w drugiej połowie XVII wieku, było wybicie bramy we wschodnim odcinku muru i wykonanie podjazdu oraz dostawienie od południa trzeciego, analogicznego do wcześniejszych, skrzydła. Wzniesione w 1712 roku skrzydło wschodnie potraktowano odmiennie od pozostałych, otwierając je na dziedziniec arkada­mi wspartymi na filarach o toskańskich i korynckich głowicach. W 1734 roku zbudowano szyję wejściową. W tym czasie, w skrzydle głównym, powstała na osi klatka schodowa. Elewacje przebudowano, wprowadzając regularnie rozmieszczone, prostokątne okna ozdobione orszakowymi obramieniami i boniowane narożniki. Inicjatorami tych działań byli ówcześni komandorzy zakonu, margrabia brandenburski i książę pruski Christian Ludwik Hohenzollern, a następnie Adam Otton von Vierek, którego herb zachował się na komin­ku sali rycerskiej. Po kasacie zakonu w 1810 roku zakończyło się panowanie joannitów na łagowskim zamku, który przeszedł w ręce prywatne. W tym czasie po raz kolejny przebudowano skrzydło południowe i północne. Po II wojnie światowej, w zamku, będącym własnością Skarbu Państwa, Poznański Oddział Związku Historyków Sztuki zorganizował Dom Pracy Twórczej. W prowadzonych tu plenerach uczestniczyło wielu najwybitniejszych malarzy polskich tamtego czasu. Od 1962 roku działał tu Dom Pracy Twórczej Tow. im. Henryka Wieniawskiego. Jednak zamek i Łagów najczęściej kojarzono z Lubuskim Latem Filmowym, które zapoczątkował festiwal filmowy w 1969 roku. Poprzedził je przeprowadzony w latach 1966-1969 przez Pracownie Konserwacji Zabytków rozległy remont, mający na celu adaptację zamku na hotel. Obecnie zamek, będący własnością gminy Łagów i dzierżawiony przez osobę prywatną, nadal pełni funkcję hotelową. W obecnym kształcie warownia jest budowlą czerto skrzydłową, dwukondygnacyjną, za­łożoną na planie zbliżonego do kwadratu czworoboku. Mury zamku wzniesione są z ka­mienia i cegły w wątku weddyjskim, polskim i krzyżowym. Głównym wejściem, znajdującym się od wschodu, naprzeciwko kościoła, przez długą szyję wejściową, mieszczącą wysokie schody, dostajemy się na położony 10 metrów wyżej wewnętrzny dziedziniec, który na wysokości piętra obiega przechodzący przez wszystkie cztery skrzydła korytarz, z którego prowadzą drzwi do pokojów gościnnych. Jedynym zachowanym w gotyckiej formie wnętrzem jest sklepiona krzyżowo żebrowa sala mieszcząca pierwotnie najprawdopodobniej refektarz, w której urządzono kawiarnię. Także znajdujące się poniżej piwnice zachowały gotycką formę.

źródło informacji

Brama Polska
Połączona z obwarowaniami miejskimi Łagowa brama zwana Polską usytuowana została na ich południowym odcinku - na przedłużeniu drogi prowadzącej do Gronowa. Wzniesiona została w XV wieku, murowana z cegły, założona na rzucie prostokąta z ostrołukowym przejazdem w przyziemiu (przekrytym drewnianym pułapem). Jest to budynek dwukondygnacyjny kryty dachem dwuspadowym z naczółkami. Jego pokrycie stanowi dachówka ceramiczna karpiówka. W XVII i XIX wieku obiekt został częściowo przebudowany. Ceglane elewacje (odsłonięte spod tynków w 1958r.) przepruwają małe prostokątne okienka, doświetlające pomieszczenia na piętrze i poddaszu użytkowym. Wejście do budynku prowadzi od strony północnej.W końcu XX w. Brama Polska poddana została gruntownemu remontowi. Prace te zostały podporządkowane wymogom konserwatorskim. Zachowana została zabytkowa struktura obiektu (m.in. drewniane stropy belkowe, drewniana klatka schodowa).

źródło informacji

Wiadukt kolejowy
Wśród dość licznych mostów kolejowych i wiaduktów powadzonych przez bagienne tereny związane z jeziorami Łagowskim i Ciecz na szczególną uwagę zasługuje most kolejowy
nad ul. Mostową w Łagowie o długości 40 m. Powstał on w 1909 r. w trakcie budowy linii kolejowej Międzyrzecz - Toporów łączącej powstałe wcześniej szlaki kolejowe Frankfurt-Poznań /1870r./ i Międzyrzecz-Międzychód /1887r./ Usytuowany na wysokim nasypie znakomicie wpisuje się w krajobraz historycznego miasta, tworząc trzy łuki nad przebiegającą pod nim ulicą. Wszystkie elementy mostu jak: łukowe sklepienia, przyczółki, ściany czołowe przęseł wykonano z cegły. Materiałem uzupełniającym, jaki zastosowano, była nasypka tłuczniowa z piaskiem i beton, z którego wykonano betonowe koryto. Z granitu wykonano jedynie kapinosy na których wsparto metalową barierkę i schody prowadzące na nasyp od wschodu. Harmonijne proporcje, wysmukłość łuków doskonałe wpisanie się w przestrzeń pozwala obiekt ten zaliczyć do najciekawszych zabytków techniki naszego województwa.

źródło informacji