Łagów i okolice

Historia

Ludzie którzy się do niej wpisali:
Na większości stron historię miejscowości autorzy zaczynają od wyliczenia zabytków i granic administracyjnych.
Ja natomiast chciałbym przedstawić osoby, które te historię tworzyły.
Jedną z takich osób, był Leon Stanisław Pinecki (1892 - 1949) był synem murarza wiejskiego ze Stołunia pod Pszczewem, tj. terenów polskich, które wówczas wchodziły w skład państwa niemieckiego (obecnie w woj. lubuskim) Zapewne między 1887 a 1895 rodzice jego przebywali na emigracji zarobkowej w głębi Niemiec i tam 6 kwietnia 1892r. urodził się Leon Pinecki. W wieku 3 lat powrócił z rodzicami do rodzinnego Stołunia, który był wówczas dużą wsią położoną w pobliżu granicy z Wielkim Księstwem Poznańskim. Większość mieszkańców Stołunia mówiła po polsku i w domu Pineckich nie używano innego języka. Wzrastał więc młody Leon w atmosferze polskości panującej w jego rodzinnym domu, jak i w całej okolicy. Po I wojnie światowej (w której Leon Pinecki zmobilizowany do armii pruskiej walczył pod Verdun ) traktat wersalski pozostawił te tereny nadal po stronie niemieckiej. Uprawianie zapasów rozpoczął w 1919r. W rok później w Hamburgu wystąpił po raz pierwszy jako zawodowiec. Był silny jak tur. Miał 2,03m wzrostu. Ważył do 143kg a obwód jego klatki piersiowej wynosił 132cm.
zdjęcie

Turniej walk zapaśniczych w cyrku warszawskim w 1928r.
(Leon Pinecki 2 rząd od góry i 5 od lewej)

Z racji swojej wielkiej postury zwany był "wielkopolskim olbrzymem", "polską wieżą", i "królem podwójnego nelsona" tj. stylu walki, który obowiązywał wówczas na matach całego świata. Był trzykrotnym mistrzem świata i pięciokrotnym mistrzem Europy. Walczył na zapaśniczych matach Europy i Ameryki. Wszystkie swoje zapaśnicze sukcesy - choć formalnie był wtedy obywatelem niemieckim - odniósł w stroju z białym orzełkiem na piersi. W 1930r. Leon Pinecki kupił pensjonat w Łagowie, który sam prowadził nie przerywając jednak rozgrywania dalszych walk zapaśniczych, także i pokazowych walk w swoim hotelu. I tutaj w Łagowie nie zaprzestał manifestować swej narodowości. Podobno z okazji świąt polskich zawsze wywieszał biało-czerwoną flagę. Po wybuchu II wojny światowej przychodził z pomocą więźniom obozu pod Łagowem; przekazywał im żywność i organizował zbiórkę darów. W odpowiedzi na to otrzymał nakaz wyjazdu do Polski w charakterze policjanta. Gdy odmówił, został wcielony do kompanii roboczej i skierowany do obozu pracy w Poczdamie. W 1945r. wrócił do Łagowa, lecz władze miejscowe odesłały go - jako obywatela niemieckiego - z powrotem do Niemiec. W 1947r. uzyskał obywatelstwo polskie i ponownie wrócił do Łagowa, do swojego pensjonatu. Przez krótki okres czasu występował jeszcze jako zapaśnik w różnych miastach Polski. W 1948r. ożenił się z Heleną Sokołowską, uczestniczką Powstania Warszawskiego, więźniarką obozów koncentracyjnych i zamieszkał u niej w Sulęcinie, gdzie założył szkółkę zapaśniczą. Obydwoje planowali jednak przenieść się do Łagowa. Niestety 26 lipca 1949r. Leon Pinecki zmarł w Sulęcinie na atak serca. Pochowany został jednak w Łagowie - do którego zgodnie z wcześniejszymi planami - przeniosła się jego żona i mieszkała tu do śmierci w 1979r. Pamięć Leona Pineckiego uczcili także mieszkańcy Sulęcina i Stołunia. W Sulęcinie, na domu przy pl. Czarneckiego 14, w którym Pinecki mieszkał i zmarł, odsłonięto 15 listopada 1986r. tablicę pamiątkową. W Stołuniu natomiast, przed szkołą odsłonięto 7 kwietnia 1987r. głaz pamiątkowy z tablicą i otwarto izbę pamięci poświęconą Leonowi Pineckiemu.

zobacz walke z 1932r. na efootage.com
Pinecki walczy ze słoniem - zobacz na yasni.com
Dzięki Sławku za linki ;)
********************************************************
30 Października 1885r. urodził się w Łagowie Gerhard Johannes Paul Domagk- Profesor Doktor Medycyny. Jeden z najwybitniejszych pionierów w historii medycyny. Spędził w Łagowie pierwsze lata życia od 1895 do 1900r. Jego ojciec, Paul Domagk był nauczycielem i organistą w Łagowie, matka Marta, z domu Reimer, pochodziła z posiadłości ziemiańskiej w okolicach Łagowa. Odkrycie przez niego w laboratorium koncernu Bayer SULFONAMIDÓW umożliwiło leczenie chorób infekcyjnych. Przy pomocy preparatu sulfonamidowego o nazwie PRONTOSIL wyleczono syna Prezydenta Roosvelta, cierpiącego na przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych szyi. Za odkrycie Prontosilu w 1939r. przyznano mu nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny. Do odbioru nagrody, z powodu zakazu faszystowskiego rządu, doszło dopiero w 1947r. Był Dr. Med. "Honoris Causa", otrzymał też order "Pour le Mérite" Zmarł w Burgbery (Szwarcwald) 24 Kwietnia 1964r.

powrót